Het nieuws,
we komen er vaak niet omheen.
Kijken we geen journaal,
dan komt het nieuws wel binnen via internet.
En ik ben heel eerlijk dat ik er soms echt niet op zit te wachten.
Want wat een ellende en verdriet komt er voorbij.
Wat mij uiteraard extra aangrijpt zijn de berichten van de afgelopen tijd.
💕Anne Faber, wat had ik gehoopt (net als heel Nederland) dat zij levend terug zou komen. Dat haar niks overkomen zou zijn.
Ik zie haar foto, hoe vaak is haar gezicht voorbij gekomen? Ik ken haar niet, maar haar gezicht kan ik mij nu zo voor de geest halen. Zo'n mooi meisje, haar leven levend. Lekker fietsen in de regen.
Wat lijkt het mij vreselijk, en dan druk ik mij nog zacht uit, als je kind vermoord wordt. Dat iemand besloten heeft dat het leven van jouw kind stopt. Dat is toch niet te bevatten? Wat moet er toch door je heen gaan als ouders, als familie, als vrienden?
En dan het 12 jarig meisje💕 uit Hoogeveen, omgekomen door een misdrijf. Wat...? Ik begrijp het niet?
Dan het verhaal van de man die 💕vrouw en kind ombrengt. Wat...? Ik begrijp het niet!
En ik weet,
er zullen nog veel meer verhalen zijn van kinderen die om zijn gekomen door een misdrijf.....
Ik begrijp niet dat mensen een ander zoveel leed en verdriet kunnen aandoen.Ik begrijp het echt niet!
Hoe kan je iemand vermoorden? Hoe kan je er toe komen om zoiets gruwelijks te doen?
Hoe kan je met jezelf leven? Hoe kan de moordenaar zichzelf nog in de spiegel aankijken? Hoe....? Ik begrijp het niet!
Ik leef mee, ik voel mee.
Je kind verliezen, de nachtmerrie van iedere ouder.
Het lijkt een ver van mijn bed show.
En als het dan wel gebeurd, de wereld wordt onder de voeten vandaan geslagen.
Ongeloof, verdoofd, niet te bevatten, niet te geloven.
En dan het woordje moord, misdrijf....
jeetje wat lijkt mij dat vreselijk.....
niet in woorden uit te drukken.
Je kind verliezen,
een leven lang het gemis met je meedragen.
Het leven weer leven na de dood van je kind,
het is mogelijk.
Maar er blijft altijd dat stukje,
soms niet te beschrijven,
soms duidelijk te beschrijven.
Ik voel mee,
ik leef mee.
In gedachten bij ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten